पावस म्हजो खूप म्हणजे खूपच आवडटो आसा. गरम गरम कॉफयेचो कप घेवन पावस पळोवंक म्हाका आवडटा, पावसांत भोंवंक आनी भिजूंक आवडटा, हांव बरोवंक बशिल्लें आसतना बाल्कनींतल्यान कोसळपी आडवोतिडवो पावस पळोवंक आवडटा आनी मस्त पावसाळी हवेंत पांगरूणांत मुंगरून न्हिदून पुस्तक वाचपय आवडटा. पावस म्हाका खूप प्रिय आसा. पावसा कडेन जोडिल्ल्यो म्हज्यो कितल्योश्योच यादी आसात.
अशीच पावसा कडेन जोडिल्ली म्हजी एक सामकी सुंदर याद आसा ती सादारण तीन साडेतीन वर्सां पयलींची. मे म्हयन्यांत आमी हिमाचलाक गेल्लीं. म्हज्या मैत्रिणीन, शेफालीन म्हाका गाडये खातीर पवनाचो फोन नंबर दिल्लो. ताका लागून आमी ताकाच पूराय टूरा खातीर बुक केल्लें. पवन सामको कुशळ ड्रायव्हर आशिल्ल्यान आमचो प्रवास मस्त मजेत चलिल्लो. धरमशालातल्या एका बौद्ध मंदिरांत आमी गेल्लीं तेन्ना अचकीत मळब भरून आयलें. सामको काळोख जालो. आमी मंदिरातल्यान भायर सरलीं आनी बेगीबेगीन चलत गाडये कडेन वचपाक लागलीं. गाडी बरीच दूर पार्क केल्ली. ताका लागून बरेंच चलपाक जाय आशिल्लें.
तितले म्हणसर पावसाचे थेंबे पडूंक लागले. जवळजवळ धांवत आमी मुखेल रस्त्यार आयलीं, आनी खूप व्हडलो पावस पडूंक लागलो. थंय एक च्याचें ल्हान टपरी सारकें दुकान आशिल्लें. तातूंत भीतर घुसलीं. पावसाचे व्हडले व्हडले थेंबे रस्त्यार पडटना दिसताले. दुकानात लेगीत पावसाची झड येताली. थंयच्यान पवनाक फोन करून आपयलो. पांच मिनटांत तो आयलो. पूण पावस बरोच नेटान पडटालो. त्यो व्हडल्यो धारो आनी रस्त्यार पडपी थेंबे खूप बरे दिसताले. पावस थांबपाचें चिन्ह नाशिल्ल्यान आमी तशेंच गाडयेंत बसपाचें थारायलें आनी दुकाना भायर पावल घालें.
आहाहा! म्हाका जे व्हडले थेंब दिसताले ते खरेपणीं करे आशिल्ले. पयलेच फावट हांव कऱ्यांचो पावस पळयतालें, अणभवतालें. खूप मजा आयली. गाडयेंत बसतासर उकत्या दारातल्यान कितले तरी करे भीतर आयिल्ले. खूप विलक्षण अणभव आशिल्लो हो म्हजे खातीर. थंय सावन हॉटेलार पावतासर हुडहुडी भरिल्ली. रातीं परतून एक फावट जबरदस्त पावस, सांगाताक विजांचो लखलखाट आनी कुपांचो गडगडाट. तातूंतच भर म्हण दिवेय गेल्ले. आमी भीतर सुरक्षित आशिल्लीं पूण म्हजें मन मात अस्वस्थ आशिल्लें कारण पवन भायर गाडयेंत न्हिदपाचो आशिल्लो. तसो ताचो म्हजो कांयच संबंद नाशिल्लो. पूण तरींय म्हजें लक्ष लागना जालें. हांवें ताका मेसेज केलो आनी भीतर येवपाची विनंती केली. मैं ठीक हूँ, आप चिंता मत करो अशें सांगून पळयलें ताणें. हांवें म्हजो हट्ट सोडलो ना. तूं गाडयेंत न्हिदलो जाल्यार म्हाका न्हीद येवंची ना अशें सांगलें हांवें ताका. शेवटाक ताणें भीतर येवन न्हिदपाचें मान्य केलें. मागीर हांव शांतपणान गुडूप न्हिदलें.
ते दिसाचो तो पावस सामको अविस्मरणीय असोच आशिल्लो. पवनाचो म्हाका जाल्लो हुसको सभावीक आशिल्लो. भायर इतलो लखलखाट, गडगडाट आसतना ताणें गाडयेंत न्हिदपाची कल्पना लेगीत हांव करूंक शकनाशिल्लें. ताचे खातीर घडये तें सदचेंच आसत. पूण ताका ह्या गजालीची इतली तोखणाय दिसली, आज मेरेन म्हजेकडेन असो कोण वागूंक ना अशें म्हणलें आनी म्हजे कडेन भयणीचें नातें जोडलें ताणें. आयजूय हांव ताची व्हडली दी आसा आनी तो म्हजो पवनभैया. हिमाचलांतल्या त्या रातच्या पावसान म्हाका दिल्ली एक मोलादीक भेट, तें नातें आज लेगीत हांवें आनी पवनान सांबाळिल्लें आसा!
© सुनेत्रा जोग
