गोंयचे डिस्ट्रीक्ट लायब्ररींत बशिल्लों. सकाळचीं साडे णव जाल्लीं. 8 मार्च 2021 ची गजाल. कोरोना काळ. चड गर्दी नाशिल्ली. खूब भुरगे शिकपाक येताले खरे पूण जोडप्यांनी. कितले शिकताले तांचें तांकांच खबर. एक दीस लायब्ररीचो एक कर्मचारी म्हाका सांगपाक लागलो – खूब भुरगे हांगा जोडप्यांनी येतात, तूं सोडून.
हांवें म्हळें – हांव शिकयतां, गोंय विद्यापीठांत.
तो – सॉरी सर, म्हळ्यार तुमी लग्न जाल्यात आसतले. हांव विचार करपाक लागलों. सहायक प्राध्यापक जावपाक लग्नूय जावप गरजेचें आसता काय? मागीर येवजिलें, कदाचित म्हजो ‘पर्रीकार अवतार’ पळोवन अशें म्हळें आसत.
धा जालीं. दोन-तीन खेपे लायट गेली. इतल्यान लिफ्टांतल्यान कोण तरी दारार मारपाक लागलो. भितरले वटेच्यान. खूबदां नेटान मारलें तेन्ना कळ्ळें की कोण तरी लिफ्टांत अडकला. पयलींच लोक कमी आशिल्ले. तरी बरें सारको पयले माळ्याचे फ्लोराचेर येवन अडकलो. मदीं खंयीय अडकल्लो जाल्यार कळचेंय नाशिल्लें. तसो लायब्ररीचे प्रतिश्टेचोय प्रस्न आशिल्लो. भितर अडकल्ले मनश्यान जर मागीर भायर वचून सगळ्यांक सांगलें जाल्यार? बशिल्ले कडेन लायब्ररीचें नांव घाण जातलें आशिल्लें कीं येदी व्हडली लायब्ररी आनी बॅकअप बी कांय ना काय म्हणून. म्हणून थंयचे सगळे कर्मचारी भिल्ले. भितर दादलो शिरकला की बायल तेंय बी खबर नाशिल्लें. कितें करचें कोणाक समज ना.
पळयतां-पळयतां सात-आठ कर्मचारी थंय जमले. सॅक्युरीटी गार्डान सांगलें की वयर एक इमरजंसी बटन आसा. तो दामल्यार दार उगडपाक मेळटा. हांव कानाक इयरफोन लावन लॅपटॉपाचेर एक ऑनलायन सॅशन आयकतालों. हांवें तसो सगळो बोवाळ पळयल्लो. धांवपळ पळोवन हांवें विचारलें की नक्की कितें घडलां? एकट्यान म्हळें लिफ्टान कोण तरी शिरकला. कोण खबर ना. ल्हान भुरगोय आसूंक शकता, बायल आसूंक शकता वा जाण्टोय कोणूय आसूंक शकता. हांवूंय थंय गेलों. तशें पळयल्यार भारतांत कितेंय घडल्यार लोक पयलीं पावतात. आयज काल तर मजत करपाक कमी, फोटो काडपाक चड. तशेंय म्हणून जे.सी.बी. घेवन खणटात थंय कांय न्ही करून रोकडी गर्दी जाता. जळिल्लो ट्रांसफॉर्मर आनी जे.सी.बी. घेवन खणटात थंय, ह्या दोन जाग्यांनी भारतांत रोकडीच गर्दी जाता.
हांव थंय पावलों तेन्ना एक भुरगो स्टीलाची फुट पट्टी घेवन इमरजंसी बटन दामपाचो यत्न करतालो. हांवेंय ट्राय केलें. भितर शिरकल्लो मनीस भिवन दारार मारत आशिल्लो. आमीं भायल्यान ताका सांगलें – ‘भिवपाची गरज ना’, आमी यत्न करतात दार उगडपाचो. गोंयचे मुखेलमंत्री प्रमोद सावंताचें हें वाक्य सगळ्यांचे तोंडार बशिल्लें. भारतान Aal izz Well आनी गोंयांत ताचो पर्याय कसो म्हणून ‘भिवपाची गरज ना’ हें वाक्य ‘वाफरलें गेलें वयतालें.’ तशें त्या मनश्यान भिवप हें सामान्य आशिल्लें. ताचे जाग्यार आमी आशिल्लीं जाल्यार आमीय तेंच करता आशिल्लीं.
एक वरिश्ट कर्मचारी आयलो. ताणें सांगलें दाराचे वयर जो बटन आसा तो मात्सो जॅम जाल्लो आसत. पूण तो दामतगेर दार उगडटलेंच. ते भुरग्यान खूब यत्न केलो. पांच-धा मिनटांनी खूब यत्ना उपरांत त्या भुरग्याक दार उगडपाक यश मेळ्ळें. सगळे लोक राविल्ले भितर कोण शिरकल्लो तें जाणून घेवपाक. पळयत जाल्यार भितरल्यान एक दादलो भायर सरलो. पुराय घामाघूम. सगळे कर्मचारी ताका पळोवन मोठ्यान हांसले आनी एकट्यान म्हळें – “आरे आमगेलो शेखर मरे! ओग्गी इतले त्रास घेतले तुका भायर काडपाक. आसूनी आशिल्लो भितरूच. वच पयलीं भितर परत म्हणीत ते ताका धुकळूंक लागलें.” तो तांचोच स्टाफ आशिल्लो. बाबडो खूब भिल्लो पूण मागीर तोय बी हांसपाक लागलो.
© आदित्य सिनाय भांगी
twitter.com/Bhangui
